Delhaize maakt finale garanties voor personeel bekend

Delhaize heeft vandaag de finale begeleidingsmaatregelen bevestigt die gelden voor de medewerkers van de 128 supermarkten bij de overgang naar een zelfstandige Delhaize supermarkt. Hiermee biedt de retailer naar eigen zeggen nieuwe garanties als antwoord op de vragen van de vakbondsvertegenwoordigers en medewerkers.

Meer dan zes maanden lang zat het conflict tussen Delhaize en de vakbonden muurvast. Aan de kant van de vakbonden werd het franchiseringsprincipe betwist. En met reden: door het geïntegreerde winkelnetwerk op te splitsen in 128 kmo’s, verwatert of verdwijnt de vakbondsvertegenwoordiging die wettelijk voorzien is in bedrijven met meer dan 50 werknemers. Maar de vakbonden zeiden ook dat ze geen vertrouwen hadden in de garanties die aan het personeel werden geboden, ook al zouden de zelfstandigen die moeten respecteren in hun contractuele verbintenis met Delhaize. De vakbonden denken namelijk dat de franchisenemers de garantieclausules zes maanden na de overname van de winkels zouden opzeggen.

Veroordeeld tot onderhandelen

In de afgelopen 6 maanden was het verkeerd om te beweren, zoals we voortdurend hoorden in verschillende algemene media, dat er een totale impasse was. Het echte twistpunt ging over de essentie van het plan, namelijk de franchisering van 128 geïntegreerde winkels: en Delhaize was logischerwijs niet van plan om die essentie op te geven. Van alle scenario's was dit het scenario dat de vakbonden het meest tegenstond, omdat het hen uiteindelijk buiten spel zou zetten. Het is ook begrijpelijk dat ze ertegen waren, omdat ze dachten dat de belangen van hun leden minder effectief zouden worden verdedigd bij afwezigheid van een gecentraliseerd tegenwicht.

Maar sinds enkele weken is het niet langer legitiem om te spreken van een totale blokkade. De vakbonden wisten dat ze niet echt de middelen hadden om deze franchisering te voorkomen, en dat betreuren ze, behalve door de legitieme vakbondsstrijd te laten ontaarden in een zeer onaangename agitprop die aanhangers van buiten de vakbondsorganisaties mobiliseert, en dat met betreurenswaardige methoden. Laten we duidelijk zijn: de meeste vakbonden, geleid door de socialisten en liberalen, hebben zeker harde woorden gesproken over Delhaize en hebben een loopgravenoorlog gevoerd op het terrein, maar zonder, zoals anderen, op te roepen tot actie buiten hun gelederen en buiten hun legitieme instrumenten van sociale strijd. We dachten de oproepen tot een boycot in het zuiden van het land te herkennen: ze klonken net als degene van de partij France Insoumise in Frankrijk over de pensioenen. Het probleem met iedereen uitnodigen om mee actie te voeren is dat je ook de relschoppers erbij betrekt. En succes om hen weer kwijt te raken: je kunt ze niet in bedwang houden, zoals we zagen bij die sabotageoperaties aan Delhaize Flagey. Er werd zelfs nog een stap verder gegaan met deze misselijkmakende acties waarbij vandalen de huizen van franchisenemers bekladden. Iedereen die het besmeuren van de gevel van een onafhankelijke koper probeert te rechtvaardigen als een "antwoord op sociaal geweld", zonder na te denken over hoe het bijvoorbeeld hun kinderen zal treffen, verdient niets anders dan minachting

Het werd dus hoog tijd dat het beeld van dit arbeidsconflict ophield een symbool te zijn dat alle stemmingen, frustraties en excessen kristalliseert. Vandaag staan er 280 banen op het spel bij Delhaize, in het hoofdkantoor en niet in de winkels. Het is niet eens het lot van de betrokkenen dat de aandacht van de media heeft getrokken: het is de omschakeling naar het franchisemodel, dat in principe als een ramp wordt voorgesteld, terwijl dit model het mogelijk zou hebben gemaakt om de bestaande banen in de winkels te behouden. Laten we eerlijk zijn, Match heeft nu een oplossing gevonden voor de 57 winkels die het aan Colruyt heeft verkocht. Maar er staan ook 690 banen op de tocht, zowel op het hoofdkantoor als in de niet overgenomen winkels. Het zeer slechte nieuws dat vrijdag werd aangekondigd, leek de daaropvolgende woensdag niet veel mensen nog verdrietig te maken. Laten we wedden dat als een aankondiging een toekomst had gegarandeerd voor de 27 eigen winkels, maar op voorwaarde dat ze als franchisewinkels werden geëxploiteerd, de zwarte vlag vandaag veel hoger zou wapperen. Begrijpen wie begrijpen kan.

Een verlangen - of noodzaak - om alles af te ronden

Kortom, het was hoog tijd om te erkennen dat er druk onderhandeld werd. In dat opzicht was het initiatief van minister Dermagne heel slim. Door de partijen rond de bemiddelaar Robert Tollet te verzamelen, moest iedereen aan tafel gaan zitten en een beetje goede wil tonen. Delhaize probeerde niet met lege handen te komen, want het is erg onbeleefd om geen attentie mee te nemen als je wordt uitgenodigd. In plaats van chocolaatjes brachten ze een iets substantiëler boeket van maatregelen en garanties mee. En de vakbonden hielden zich in om na 15 minuten de vergadering te verlaten onder het voorwendsel dat Delhaize niets had voorgesteld: er was nu immers een neutrale getuige die dit abrupte oordeel kon tegenspreken. De vakbonden hebben het voorstel van Delhaize zeker verworpen. Maar dit is nu eenmaal het spel van onderhandelingen, en de recente bekentenis van de Vlaamse sociaal-christelijke vakbond ACV Puls bevestigt dit.

Delhaize is duidelijk van plan om zijn Toekomstplan voor te zetten, en niet alleen omdat de eerste winkel die wordt gefranchiseerd op 10 oktober zijn deuren opent. De keten maakt daarom vandaag zijn finale begeleidingsmaatregelen met toezeggingen en garanties bekend. Hoewel ze “finaal” zouden zijn, haast de retailer zich in zijn persbericht om er een minder rigide formule aan toe te voegen: "Delhaize blijft zoals steeds openstaan voor de dialoog met de werknemersvertegenwoordiging en zal systematisch alle vragen blijven beantwoorden in het belang van haar medewerkers.”