Wat moeten we denken van deze pandemie, nu ze eigenlijk zo kan genoemd worden? Nu de tijd achter ons ligt van terughoudendheid, de vrees om de paniek te voeden, de zwarte humor, vaak goed bedoeld, maar net zo vaak verkeerd begrepen.

Iedereen reageert met zijn eigen wapens, zijn eigen gevoeligheid, zijn eigen schouderophalen, zijn eigen wantrouwende blik.  Hoe ga je om met dit nieuws als professioneel tijdschrift, dat zich specifiek toelicht op wat er gaande is in de distributiesector? 

In het begin deden we op de redactie wat iedereen deed: we maakten de balans op. Van onze collega’s journalisten van de reguliere pers krijgen we dagelijks een stand van zaken van nieuwe gevallen, per continent, per land, en dat alles in mooie grafieken. Bij Gondola hebben ook wij geprobeerd om feitelijk en nuchter te blijven. En cijfers te kleven op wat er gaande is: +500% groei voor het ene product, +40% voor het andere. Niks aan de hand… 

De echte informatie is dat er geen hongersnood te vrezen valt. De komende dagen zullen we ons nog meer willen toeleggen op het uitleggen hoe de handel zich organiseert om hun service te blijven leveren, in alle kalmte. Dit houdt ook in dat we anticiperen op mogelijk moeilijkere situaties. Als er tijdelijk geen pasta of rijst meer in de rekken ligt, dan is dat eerlijk gezegd niet zo’n groot probleem. Maar een winkel of depot draaiende houden wanneer een deel van het personeel thuis in quarantaine zit, dat zou heel wat meer werk en vernuft vergen. De sector is op elk scenario voorbereid, en de klant zal geen dag honger lijden. Hier en daar zal hij enkel gevraagd worden wat begrip te tonen.

En dat is niet zomaar een vanzelfsprekendheid. We hebben het immers niet gehad over de getuigenissen van verschillende supermarktmedewerkers die zich de woede van bepaalde klanten op de hals haalden omdat de felbegeerde flesjes handgel niet meer voorradig waren. De formule van dit wonderbaarlijke product dat nu niet meer voorradig is, heeft natuurlijk meer wetenschappelijke argumenten dan de fles gewijd water die ooit uit de grot van Lourdes werd meegebracht. Maar er is nog steeds enige irrationaliteit, zoals een geloofsbelijdenis.

De mensen zijn niet gerustgesteld, wordt ons verteld. Ze willen alles "weten". Zijn ze klaar voor het enige eerlijke antwoord dat hen vandaag op redelijke wijze kan worden aangeboden? Niemand weet het echt, maar dat betekent niet dat we het niet proberen te begrijpen. Niemand kan beweren hen volledig gerust te kunnen stellen, behalve dan misschien de beklagenswaardige Vader Ubu in Washington, die steeds bereid is om wetenschap, methodiek, fatsoen en waarheid over boord te gooien, als dat de Dow Jones en de opiniepeilingen kan redden. 

"Lockdown": sinds het begin van de dag circuleert het woord hardnekkig. Dat het zo lang geduurd heeft om de strengere maatregelen aan te kondigen wijst dan ook op de lange debatten die nodig waren om een proportioneel antwoord te vinden. Na de medische sector is de foodretail een van de meeste gemobiliseerde beroepen om de crisis aan te pakken. Het is onwaarschijnlijk dat de sluiting van de horeca-zaken de grote vraag naar levensmiddelen zal afremmen. “Maak de schappen van de supermarkten niet leeg”, vraagt Sophie Wilmès, terwijl ze oproept tot solidariteit en verantwoordelijkheid. We willen graag geloven dat ze wordt gehoord.