+ Plus “Het laatste waar mensen op besparen is hun kinderen”

Midden april zette Colruyt Group de Belgische speelgoedmarkt op z’n kop door aan te kondigen dat ToyChamp 75% van de aandelen van DreamLand in handen krijgt. Eerder lieten ook andere speelgoedketens weten expansieplannen te hebben. Het is duidelijk dat er heel wat beweegt op de Belgische markt, maar hoe doet ze het in deze uitdagende tijden?

De afgelopen jaren waren niet gemakkelijk: eerst corona, dan de energiecrisis, inflatiedruk, de oorlog in Oekraïne … “Vorig jaar was de Belgische speelgoedmarkt goed voor een omzet van 562 miljoen euro”, verklaart Claire Ravin, senior key account manager Frankrijk & Benelux bij Circana, het bedrijf dat de Belgische speelgoedmarkt in kaart brengt. “De speelgoedmarkt is in 2022 met 6% in waarde gedaald tegenover 2021. Als we specifiek kijken naar het afgelopen sinterklaas- en eindejaarsseizoen (oktober-december), waarvan de omzet eveneens met 6% daalde tegenover een jaar eerder, zien we dat het seizoen van 2021 zeer vroeg van start ging na aankondigingen van mogelijke tekorten. De verkoop eind 2022 kwam laat op gang door de onzekere macro-economische context: consumenten wachtten tot het laatste moment met hun aankopen om de best mogelijke promoties te vinden. Bovendien liet het Wereldkampioenschap voetbal minder ruimte in de winkels voor eindejaarsproducten dan voorheen. Ten slotte was het weer aan het eind van het jaar zeer zacht, wat de consumenten niet hielp bij het plannen van sinterklaas- en kerstinkopen.” Toch moet de daling van de omzet gerelativeerd worden, stelt Ravin: “We vergelijken dit resultaat immers met de coronajaren 2020 en 2021, een periode waarin de markt zeer goed presteerde. In vergelijking met 2019 stijgt de markt nog steeds met 7%.” Eenzelfde geluid horen we bij Koen Nolmans, CEO van ToyChamp: “De speelgoedmarkt is niet aan het krimpen. Er wordt vaak vergeleken met 2021, maar dat was voor de hele retail een bijzondere periode. In vergelijking met 10 jaar geleden is het een vrij stabiele markt, die ook weinig crisisgevoelig is. Ik zit intussen 35 jaar in het vak en ik heb toch al wat crisissen meegemaakt. Het laatste waar mensen op besparen als het wat moeilijker gaat, is hun kinderen.”