Het Zwitserse Coop reageert op de klachten van consumenten uit eigen land die vinden dat de keten zijn prijzen op importproducten moet verlagen vanwege de gunstige koers van de Zwitserse frank tijdens deze donkere dagen voor de Europese munt . Een jaar geleden was de euro nog zo’n 1,32 Zwitserse Frank waard, vandaag klokken beide munten af op dezelfde waarde. De prijzen van importvoeding stegen in Zwitserland tussen juni en juli met een half procent, op een ogenblik dat de euro zo’n 15% verloor in waarde tegenover de ZF. De keten lanceert dan ook een grote actie die de zwarte piet toeschuift naar een aantal A-merken, die ze ervan beschuldigt het prijsvoordeel dat bekomen werd door het gunstige koersverschil geheel in eigen zak te steken, en wijst Mars (Uncle Ben's), Ferrero en L'Oréal publiekelijk met de vinger. De keten heeft in totaal ongeveer 95 artikelen van deze producenten in stock. Coop vroeg hen de prijs ervan met 15% te verlagen, wat geweigerd werd door de fabrikanten. De distributeur vaardigde prompt een communiqué uit, en profiteerde van de gelegenheid om een aantal artikelen aan te bieden tegen de helft van de prijs. De mediacoverage was enorm!
De drie giganten, ongenaam verrast door deze boycot, hadden het probleem liever binnenskamers geregeld gezien in plaats van in de media, en beschuldigen de retailer ervan demagogie te gebruiken voor reclamedoeleinden. Hansueli Loosli, algemeen directeur van de Coop-groep, is dan weer opgetogen over de reacties van het cliënteel. “Meer dan 95% van de mensen vinden dat we een uitstekende beslissing hebben genomen. We eisen van de multinationals dat ze het volledige voordeel doorrekenen. Het is dan ook voor het eerst in de geschiedenis van Coop dat we zo’n maatregel nemen. (…) Een maatregel bovendien die volgt op maanden van vruchteloze onderhandelingen. Slechts een klein deel van de leveranciers heeft toegevingen gedaan. De maat is vol.”
Zwitserland, dat nochtans bekend staat voor zijn vredelievendheid, is al verschillende keren het strijdtoneel geweest van conflicten tussen retailers en merken. Migros, de andere zwaargewicht uit het land van Willem Tell, ging enige tijd geleden ook al stevig in de clinch met P&G. Inzet: de prijs van de Gillette-mesjes. Vandaag opent Coop het offensief met een campagne die enigszins doet denken aan de polemiek tussen Delhaize en Unilever een drietal jaar geleden bij ons. Ook Denner, de discounter van Migros, had nog voor Coop reeds zijn ongenoegen uitgesproken over het niet doorrekenen van de gunstige wisselkoers. Migros zelf denkt erover om mee op de barricades te springen, al hebben zij minder last van de prijsstijgingen. Private labels domineren er de rekken, waardoor de manoeuvreerruimte van de distributeur aanzienlijk groter is.
Wat moeten we hier nu van denken? Gaat het om oprechte verontwaardiging of om een slimme reclamestunt? De waarheid ligt waarschijnlijk, zoals zo vaak, ergens in het midden. Een belangrijke element in dit conflict is ongetwijfeld de markt. De Zwitserse consumenten hadden immers al voor deze polemiek begon door dat ze profijt konden trekken uit de wisselkoersen. Ze trekken dan ook massaal naar de buurlanden om te gaan shoppen. Hansueli Loosli had in juli al gereageerd door de verbruikers te bestempelen als ‘profiteurs’, die door het ‘hogefranktoerisme’ twee miljard euro hebben gekost aan de Zwitserse handel en zwaar wegen op de groei (Coop, dat prat kan gaan op een omzet van 20 miljard Zwitserse Frank, verwacht dit jaar een stijging tussen de 0 en 1 %).