Partner content In Carrefour Waarschoot ontmoeten verleden en toekomst elkaar

In hartje Waarschoot paart de lokale Carrefour-traditie met een open blik op innovatie. Aan het roer staan grootmoeder Liliane Ryckaert, dochter Ann De Smet en klein-schoonzoon Giel Piessens, die elk op hun manier de schouders zetten onder het succes van de supermarkt. “Zonder passie en zoektocht naar innovatie overleef je het niet”, klinkt het unisono.

We treffen hen in het kleine kantoortje van waaruit de drie generaties hun supermarkt bestieren. Achter de grote bureau zit Liliane Ryckaert, leeftijd onbestemd, die ooit aan de basis lag. “Ik ben hier in 1978 begonnen met een Unic-supermarkt”, steekt ze van wal. “Ik ben er een beetje ingerold. Ik was op dat moment al bijna twintig jaar aan de slag bij een winkel in Eeklo, en wilde mijn eigen zaak beginnen. Toen kreeg ik de kans om hier een Unic te openen.” 

Het begon met een gebouw van 750 vierkante meter, dat elk jaar wat groeide tot de 1.500 vierkante meter van nu. Ondertussen veranderde het supermarktlandschap aan hetzelfde razende tempo. In 1997 werd Unic deel van de GIB Group, en zo ging Liliane verder onder de vlag van ‘Super GB Partner’. “En dat werd uiteindelijk Carrefour”, vertelt ze. “Niettemin werken hier nog altijd mensen die er van in het begin bij zijn en nu aan hun pensioen toe zijn. Ook de klanten zijn al die jaren met ons meegegroeid tot waar we nu staan.”

Stap voor stap

Eigenlijk, zegt ze, had ze niet door hoe alles groter en groter werd. “Dat ging stap voor stap. Er kwamen medewerkers bij, maar je stond daar niet bij stil. Het belangrijkste was dat die mee waren met wat ik wilde doen, want anders sta je nergens met je onderneming. En natuurlijk veranderde er in al die jaren veel. Ik weet nog goed hoe alles in die beginjaren met potlood en papier gebeurde. Later werd dat een fax en een typmachine … En dan was er plots de overschakeling naar de euro en de bewuste streepjescode. Dat was nogal een operatie.”

En al die tijd moest ze blijven innoveren. “Neem nu dat boek over de geschiedenis van Waarschoot”, zegt Giel. “We zijn de eersten niet die zoiets verzinnen, maar je moet het doen. Je moet blijven nieuwe ideeën verzinnen om je klanten te lokken, zo is het altijd geweest. Vroeger maakten we reclame in een plaatselijk blad met een beursje waarvoor mensen iets gratis konden krijgen. En zo is het nog altijd: zoeken tot je iets vindt.”

Schoonzoon en kok

Doorheen de jaren kwam ook dochter Ann in de zaak, zij het achter de schermen. Tot vandaag is zij het die de boekhouding doet. “Aanvankelijk was dat van meerdere winkels, waaronder die van haar zus in Oostakker”, aldus Liliane, “maar nu ze daarmee is gestopt, werkt ze hier ter plaatse.”

En dan was er plots Giel, geen zoon maar een schoonzoon. Terwijl zijn vrouw elders als logopediste werkt, lonkte voor de voormalige kok de roep van de verse producten. “Dat vond ik fijn aan deze winkel: een eigen beenhouwerij, een grote kaasafdeling … dat leek me wel interessant, en daar ben ik dan ook op gaan werken. Zo zijn wij één van de weinige supermarkten waar je nog bediend wordt aan de charcuterietoog. Dat scheelt inderdaad wat in personeelskosten, maar de klanten hebben het graag.”

Zo kan Giel zijn oude koks-dna nog wat kwijt. “Ik kook nog altijd heel graag”, glimlacht hij, “en dus werk ik heel nauw samen met de beenhouwers. Zoeken naar het mooiste stukje vlees, daar zijn we graag mee bezig. En natuurlijk staat of valt alles dan met het personeel dat je daar hebt. Ik ben dus heel blij dat we een heel gedreven en gepassioneerd team hebben dat daar de beenhouwerij en de traiteurafdeling runt. Het is leuk om met hen samen te werken.”

Ambassadeur

Opnieuw wordt zo het belang van goeie medewerkers benadrukt. “We hebben een trouw team, maar dat wordt ouder. Het is een uitdaging om jonge mensen enthousiast te krijgen voor de job, maar het lukt ons wel. We hebben drie nieuwe medewerkers met een enorme drive, en dat helpt. Zo hebben we op groenten en fruit een heel enthousiast team van anciens en een nieuweling, en dat is een echt succesverhaal geworden. Door hun inspanningen zijn we nu Ambassadeur Groenten en Fruit.”

Daarvoor moest Carrefour Waarschoot onder andere de nadruk leggen op Belgische producten, en dat kwam goed uit want het lokale vindt Giel erg belangrijk. “Onze kersen komen van een boomgaard in Sint-Jan-in-Eremo, wij verkopen aardbeien uit het naburige Ertvelde, en ga zo maar door. We moesten ook een wedstrijd organiseren rond Belgische groenten en fruit. We lieten mensen bij aankoop van tien euro ringen rond een paal mikken voor een prijs; dat werkte wel goed.”

Rijskast

“Nooit stilstaan, altijd vooruitgaan; dat is de retail in een notendop”, vat Liliane het samen. “Want je concurrentie springt ook op alles, dus jij moet mee of je nu wil of niet. Zo waren wij er ook al vroeg bij met de kassa’s die artikelen scanden. Dat was volledig nieuw in 1986, maar we gingen er in mee. Toen wij nog textiel verkochten, organiseerden we bijvoorbeeld ook onze eigen modeshows.” 

Een recente nieuwigheid in de Carrefour is de rijskast waarin alle brood, pistolets en koffiekoeken rijzen voor ze worden afgebakken. “Daardoor krijg je producten die dicht bij die van een warme bakker liggen”, vertelt Giel. “Het verschil in kwaliteit met zo’n ambachtsman wordt kleiner op die manier. En zo proberen we ons alweer te onderscheiden van de andere supermarkten in de buurt.”

Zoveel geschiedenis weerspiegelt zich ook in de laatste zet van de familie: dat verzamelboek over de geschiedenis van Waarschoot, compleet met te sparen inplakprentjes, zoals in de goeie oude tijd van Artis-Historia. “Zo hebben we net als altijd de link met het dorp, de gemeenschap willen leggen. Daarom organiseren we elke maand januari ook onze “Btjes-actie” onder het motto “alle beetjes helpen”, om de plaatselijke verenigingen te helpen. Zo verdelen we elk jaar vijfduizend euro onder hen.”

Rayon na rayon

“Ik weet niet of ik een neus voor vernieuwing heb”, blaast Giel. “Het is gewoon een kwestie van zoeken en blijven zoeken naar verbetering. Als je daarmee ophoudt, dan stopt het en verlies je ook de passie. Je moet jezelf de vraag blijven stellen hoe dingen efficiënter, beter kunnen. Daarom zijn we nu in onze beenhouwerij begonnen met verpakking onder MAP. Daardoor kun je de houdbaarheidsdatum verlengen, maar je kunt ook anders werken, wat alles rendabeler maakt.”

Zo moet het zijn, betoogt Giel: “Rayon na rayon nagaan hoe je die zo top mogelijk kan maken. En toen ik op een bepaald moment dacht dat we daar dicht tegenaan zaten, hebben we ons ingeschreven om Ambassadeur Groenten en Fruit te worden, en hebben we dat ook gewonnen. Zo’n dingen maken het leuk. Als je denkt dat je klaar bent, dan is het voorbij.”