+ Plus Vegan portret Lynn: “Je wordt niet zomaar veganist”

Elke week publiceert Gondola een portret van een van onze vegetariërs, flexitariërs of veganisten die we hebben ontmoet naar aanleiding van ons groot vegan dossier dat verscheen in de februari-editie van Gondola Magazine! Vandaag is het de beurt aan Lynn, een 31-jarige uit Brussel, vegetariër tussen haar 15de en 20ste, en veganist sinds oktober 2017. 

Lynn is 31 en woont in Brussel. Van haar vijftiende tot haar twintigste at ze vegetarisch. Ze gaf dit dieet op omwille van medische redenen. Of dat dacht ze toch… “Als kind ben ik altijd bekommerd geweest om dierenwelzijn. Daarom werd ik op mijn vijftiende vegetariër. In die tijd beschikten we nog niet over veel informatie. Er was bovendien maar een beperkt aanbod en ook de kennis was gelimiteerd. Ik was vaak ziek, en toen ik twintig was raadde mijn dokter me aan om te veranderen van voedingspatroon”, legt ze uit terwijl ze ontbijt maakt.

Ze bleef zich echter vragen stellen over haar voeding en vooral over haar ecologische voetafdruk. In oktober 2017 nam ze een goed gefundeerde beslissing. Ze zou vegan worden. “Ik ben me ervan bewust geworden dat ik net zoals veel andere mensen een enorme ecologische voetafdruk heb. Ik heb een wagen – die ik niet veel gebruik maar toch wel af en toe – ik rook, ik hou van reizen en neem vaak het vliegtuig… Dat is heel wat. Ik vond dus voor mezelf dat het tijd was om keuzes te maken. Ik wou niet alles opgeven, en vond veganisme een goede optie in mijn geval. Je moet weten dat de melk- en vleesindustrie een nauwe band hebben en de meest vervuilende sectoren ter wereld zijn. Daarbij komt nog dat ik een genetische aandoening heb die erger kan worden door de consumptie van lactose. Eind 2017 had ik zoveel documentaires gezien en zoveel inlichtingen ingewonnen dat ik me klaar voelde om de stap te zetten.”

Vandaag zet Lynn haar engagement voort. Op haar manier strijdt ze tegen de klimaatverandering. “Ik neem deel aan de klimaatmarsen en zou me hypocriet voelen als ik daarna een hamburger ging eten. Je kan niet zomaar in je luie zetel blijven zitten en commentaar geven op wat er gebeurt. Iedereen moet zijn eigen steentje bijdragen. Ik voel mezelf schuldig over wat er aan de hand is en probeer daar door mijn consumptiegedrag iets aan te veranderen. Ik ga niet zeggen dat er in dat verband nooit iets op mij aan te merken valt, maar ik doe wat ik kan en ga zo ver als mogelijk”, geeft ze aan.