“De economische problemen blijven nu nog onder de radar”
“Eens de pauzeknop induwen is heerlijk”, zei Wouter Torfs tijdens de vierde webinar van Gondola Society naar aanleiding van de corona-crisis. Maar tegelijk keek hij zorgelijk vooruit naar wat er komt. Winkels sluiten en mensen ontslaan, dat valt niet uit te sluiten.
Hij is geen piekeraar, maar toch werd Wouter Torfs in het begin van de corona-crisis morgens wakker met een slecht gevoel. “Dit is een nachtmerrie, dacht ik. Hoe gaan we hieruit raken? Intussen heb ik dat gevoel niet meer. We kijken vooruit, naar het moment waarop de winkels terug open kunnen. We doen er alles aan om een veilige heropstart te garanderen voor onze klanten en ons personeel: we bestellen mondmaskers, handschoenen en kuchschermen. We houden ons personeel ook op de hoogte van wat er gebeurt, hoe het er financieel voor staat en wat de perspectieven zijn. We willen zo open mogelijk communiceren. Dat is de enige manier om het personeel mee te krijgen. Het is duidelijk dat we niet meteen op volle kracht zullen kunnen heropenen. Het zal met een minimale bezetting moeten gebeuren, om het risico op besmetting zo klein mogelijk te houden. Ook de gebruikelijke service die we aanbieden, moeten we herbekijken. In de huidige context moeten we die aanpassen.
Hoe beleeft u deze crisis?
Ik vind het heerlijk om eens te pauzeknop in te duwen. Het is een verademing om niet naar vergadering te moeten waar ik niet zoveel zin in had of verplaatsingen te doen waarvan ik me nu afvraag of ik ze in de toekomst nog moet blijven doen. Maar tegelijk is het een heel intense periode. Ik moet knopen doorhakken en beslissingen nemen voor de toekomst. Ik ben bezorgd over de toestand van onze economie. Nu is alles nog stil, de problemen blijven onder de radar. Maar eens we terug gaan opstarten, zal duidelijk worden hoe slecht we er aan toe zijn. We hebben overbruggingskredieten en technische werkloosheid, maar dat neemt niet weg dat er grote problemen aankomen.
Heeft u ooit gedacht dat Schoenen Torfs dit niet zou overleven?
Ja, ik heb dat gedacht. Dat is logisch. Er zullen winkels uit het straatbeeld verdwijnen en ik zie geen spelers die nieuwe winkels zullen openen. Er zal dus wel wat veranderen. Ik hou er ook rekening mee dat we mensen zullen moeten ontslaan en dat er ook winkels zullen moet sluiten. Dat is een oefening die we nu aan het maken zijn. We moeten de tering naar de nering zetten. Al moet ik zeggen dat onze winkels een stevig fundament hebben.
U vindt dat winkelverhuurders niet kunnen verwachten dat u de volledige verhuur betaalt. Is er daar al toenadering?
Ik hoop dat er een duidelijk wetgevend kader komt waarin de overheid beslist om risico en schade zo evenredig mogelijk te verdelen. Ik heb wat dat betreft al positieve signalen opgevangen. Ik vind het ook logisch: we hebben niet het normale vruchtgebruik van onze winkels gehad hebben. Je kan in de wetgeving duidelijke aanwijzingen vinden dat dat een cruciaal argument is.
U greep de crisis aan om opnieuw een pleidooi voor lokaal kopen te houden.
Ik denk dat het duidelijk is dat ongebreidelde globalisering niet duurzaam en niet toekomstgericht is. Mensen vragen mij wel eens: ‘Ok, Wouter, maar maak jij ook Belgische schoenen?’ Nee, dat doe ik niet, maar ik verkoop wel hier, in België. Ik denk dat we nu een momentum hebben om mensen te overtuigen om meer lokaal te kopen. Ik stel voor dat er een initiatief komt waarop alle Belgische winkels zich online verzamelen. Daarnet stelde één van de deelnemers van de webinar voor om het ‘Bel.com’ te heten: dat vond ik een uitstekend idee.
Jullie webwinkel groeide explosief tijdens deze crisis. Is ook dat een kantelpunt?
Ik denk dat er bij de klant een blijvende verschuiving zal zijn naar e-commerce, ja. Ook voor ons zal er wellicht iets veranderen. E-commerce was nu een beetje een aanhangsel bij de winkels, terwijl het in de toekomst meer de kern van het apparaat wordt. Op dit moment is het gedrag van onze onlineklanten helemaal anders dan gewoonlijk. Het aantal retours is drastisch gezakt, van 27% naar 8%. Dat komt doordat mensen nu dingen kopen die ze echt nodig hebben. De grootste groei zit in kinderschoenen. Dat zorgt er ook voor dat de gemiddelde winkelmand minder gevuld is: 83 euro nu in plaats van 91 euro vroeger.