De revelatie van onze uitmuntende collega’s van de Tijd en L’Echo dit weekend sloeg in als een bom. Zou die fusie tussen de groepen Ahold en Delhaize er dan toch komen? Er zouden onderhandelingen gaande zijn, en het scenario lijkt niet langer uitgesloten. Iedereen in de retailsector herinnert zich immers nog de gesprekken die tussen de giganten plaatsvonden in de jaren 2006-2007, maar zonder resultaat werden afgesloten…
Indertijd was de motor van de fusie ongetwijfeld de ontwikkeling in de Verenigde Staten. De twee groepen, allebei goed vertegenwoordigd in hun eigen markt, zagen hun zwaartepunt verplaatst naar Amerikaanse bodem. Albert Heijn is met zijn marktaandeel van ruim 34% de belangrijkste speler in de Nederlandse retailwereld. De Amerikaanse markt is echter goed voor 60% van de omzet en 55% van de operationele marge van Ahold. De Delhaize-groep ontleent dan weer 63% van zijn inkomsten aan zijn operaties in de USA, tegenover slechts 23% in België en 14% in het zuidoosten van Europa.
Hoewel beide groepen in de loop der jaren heel wat moeilijkheden ondervonden op die Amerikaanse markt, zijn ze er toch sterker uitgekomen. Zo kwam Ahold zonder al te veel kleerscheuren de boekhoudkundige fraudezaak bij zijn Amerikaanse dochter US Foodservice te boven en realiseert het in de VS vandaag een operationele marge van 3,8%, terwijl Delhaize, eens bevrijd van het blok aan het been dat discountformule Bottom Dollar was, het er tijdens het eerste trimester van dit jaar met eenzelfde 3,8% precies even goed deed. In Europa daarentegen is hun situatie totaal verschillend. Ahold zal zijn resultaten van het eerste trimester pas op 27 mei communiceren, maar in het laatste jaarrapport (2014) was sprake van een operationele marge van 4,9% in Nederland. Het reeds gepubliceerde kwartaalrapport van Delhaize was heel wat minder briljant, en daar is het slechte resultaat van de Belgische activiteiten zeker niet vreemd aan. De operationele marge bedroeg slechts 1,4% en de verkoop in de winkels daalde met 2,8%.
België, de nieuwe zwakke schakel
Delhaize is dit jaar in België in zwaar weer terechtgekomen. Na de aankondiging van het herstructureringsplan brak er een stakingsgolf los die een grote impact had op de winkels. Op een moment dat de volle kracht van de schok voelbaar is en de keten bovendien de consument moet verleiden met een discours dat – zonder het prijsargument totaal te laten vallen – opnieuw aansluiting vindt bij de vertrouwde strategie, gericht op kwaliteit, die altijd haar vruchten heeft afgeworpen, zou het nochtans billijk zijn als er bij het Belgische filiaal door alle betrokkenen wat geduld werd geoefend. Geduld lijkt echter niet de belangrijkste eigenschap van zijn aandeelhouders. Daarom, en als we onze confraters mogen geloven, hebben deze dus omwille van de uitgesproken complementariteit van de twee groepen opnieuw het eerder afgesprongen fusiescenario op tafel gelegd. Dit scenario is des te realistischer omdat de aandeelhouders behorende tot de familie minder weerstand bieden dan weleer. De erfgenamen Delhaize zijn niet langer een homogeen blok en hebben sinds het vertrek van Pierre-Olivier Beckers ook geen taboes meer. Er zijn echter meer obstakels te overwinnen dan de aandeelhouders alleen.
Op het operationele vlak kan de samenstelling van een belangrijke groep in de Benelux een troef zijn, al was het maar omwille van het aankoopvolume. Of dit een wondermiddel zal blijken, blijft voorlopig nog de vraag. Elke keten, of het nu om Delhaize of Albert Heijn gaat, heeft zijn persoonlijke eigenschappen en cultuur. En ook al heeft Albert Heijn dan vaak als rolmodel gefungeerd voor de keten met de leeuw, hebben het mislukken van de laatste toenaderingspoging en het opduiken van Albert Heijn in Vlaanderen toch hun sporen nagelaten. Zo vertrok Delhaize uit de Europese aankoopcentrale AMS, waar het samen met Albert Heijn onderdak had gevonden, om zich aan te sluiten bij Leclerc.
Wat er ook van zij, de problematiek waarmee Delhaize België geconfronteerd wordt blijft dezelfde: de operationele marge zo snel mogelijk optrekken tot een voor de groep aannemelijk niveau, de verkoop boosten en iedereen geruststellen over de effectiviteit van de nieuwe strategie, die het verschil wil maken met een kwalitatief hoogstaand aanbod. Herstructureringsplan, steeds meer concurrentie, een economisch klimaat dat de discounters bevoordeelt: het ziet er de laatste maanden niet goed uit voor Delhaize België. Het nieuws dat er tussen beide belangrijke spelers weer gepraat wordt draagt er dan ook zeker niet toe bij om de druk te doen dalen bij de Belgen, wel integendeel. Maar hetzelfde geldt vanaf nu ook voor de concurrenten…
UPDATE: Delhaize en Ahold hebben de fusiegesprekken inmiddels bevestigd